Germiyan Üçbaş Sarımsağı​

Tavşanlı Leblebisi​

Hüsnü Yusuf Armudu​

Gediz Tarhanası​

Kütahya Vişnesi​

Gelincik Elması​

Sümter Ekmeklik Buğdayı​

Kumarı Kestanesi​

Civli Lahanası​

Gediz’deki Tescilli Üzümler​

Muhat Biberi​

Belkavak Fasulyesi​

Ehrami Karaçam​

Elmas işlemeciliği; Mıhlama, Sedakarlık, Minecilik, El Kalemi, Kraponyacılık, Ajurculuk, Foya Çakmakçılık, Cilacılık, Kumla Eskitme, Kalibrecilik ve Kalıpçılık gibi alt bölümlerden oluşmaktadır. Osmanlı döneminde Küçük Bedesten (Bit Pazarı) ağır elbise ve elmas işlemeciliğinin merkeziydi. Günümüzde elmas işlemeciliği yapan ustalar vardır. Kütahya’da, çok eski dönemlerden beri gümüş madeni çıkarılmakta ve işlenmektedir. Bu nedenle gümüş işlemeciliği de zaman içinde gelişmiş bir el sanatıdır. Telkarilik olarak da bilinen bu el sanatımız ile ilgili Dumlupınar Üniversitesi- Altıntaş Meslek Yüksek Okulu bünyesinde yapılan çalışmalarla sürdürülmektedir.

İlimizin simgesi ve onu bütün dünyaya tanıtan “Çinicilik” Kütahya’da en önemli sanat dalı olmanın yanı sıra halkın önemli bir geçim kaynağı olma özelliği de taşır. Kütahya’da Hititlerle başlayan seramik yapımı Osmanlı dönemi sonuna kadar sürekli gelişme göstermiştir.

İlin ekonomisi büyük ölçüde hizmet, tarım ve sanayi sektörlerine dayanmaktadır.

İdari ve Sosyo – Ekonomik Durum

Kütahya ilinin nüfusu, 2012 Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) sonuçlarına göre 573.421 kişidir. Nüfusun 375.267 kişisi şehirlerde yaşarken, 198.154 kişisi belde ve köylerde yaşamaktadır. Şehirde yaşayanların oranı % 65,4 , köyde yaşayanların oranı % 34,5’dir. Yine ADNKS sonucuna göre, il merkezi nüfusu 248.054 dür. Nüfus bakımından en büyük ilçeleri sırasıyla Merkez, Tavşanlı, Simav ve Gediz’dir.

Termal suları ile yerli ve yabancı turistlere şifa kaynağıdır. İlin simgesi ve onu bütün dünyaya tanıtan “Çinicilik” Kütahya’da en önemli sanat dalıdır.

Bir çok hastalığa şifa olan Termal Turizm Merkezleri halkın önemli bir geçim kaynağı olma özelliği de taşır. Seramik ve Çinicilik yapımı Kütahya’da ilk olarak Friglerle başlayıp günümüze kadar gelişerek gelmiştir

Tarımsal ve Hayvansal Üretimin Ülke Ekonomisine Katkısı​

Arazi Varlığı ve Kullanım Alanları

Kütahya İli Arazi Kullanımı

Kütahya İli tarım alanı 346.354 ha’lık büyüklüğü ile toplam arazinin %29’unu; Orman ve Fundalık Alan %53’ünü ; Çayır-Mera %7’sini ; %11’ini Diğer Araziler teşkil etmektedir.

Tarım Arazileri

Tarım Alanlarının Kullanım Amaçlarına Göre İlçeler Üzerindeki Dağılımı

Kütahya İli Kültüre Elverişli Arazi Kullanımı

Kütahya İli Tarım Arazilerinin İlçelere Göre Sulanabilirlik Durumu

​ 

​Ege Bölgesi’nin İç Batı Anadolu Bölümü’nde yer alan Kütahya, bilinen tarihi içinde Hitit, Frig, Roma, Bizans, Selçuklu, Germiyanoğulları ve Osmanlı Dönemi uygarlıklarıyla Türkiye Cumhuriyeti’ne u​laşmıştır.

Malazgirt Zaferi’nin ardından XI. yüzyılın sonunda Türk uygarlıklarıyla tanışan Kütahya, Germiyanoğlu Beyliği’ne başkentlik yapmış olup Osmanlı Devleti bu topraklar üzerinde kurulmuştur. Ayrıca Kütahya “Türk ve dünya askerlik tarihi”nin en büyük zaferinin kazanıldığı yer olarak zengin bir kültürel mirasa sahiptir.

1071′de Malazgirt Savaşı’nda Alparslan’a yenilen Bizans İmparatoru Romanos Diogenes salıverildikten sonra Bizanslılar tarafından Kütahya Kalesi’ne getiril­miş ve gözlerine mil çekilerek cezalandırılmıştır.

1429′da Germiyanoğlu II. Yakup’un vasiyeti ile Osmanlılara geçen Kütahya bu dönemde bir sancak merkezidir. 1451′de Anadolu Beylerbeyliği’nin mer­kezi olan Kütahya’da Kanuni’nin oğulları Şehzade Bayezid (1542-1558) ve (Sultan II.) Selim (1558-1566) valilik yapmışlardır.

Dünya tarihinin devlet gözetiminde yapı­lan ilk toplu iş sözleşmesi, Fincancılar Esnafı An­laşması adıyla 13 Temmuz 1766 tarihinde Kütah­ya’da imzalanmıştır. 1849′da Osmanlı Devleti’ne sığınan Macar ba­ğımsızlık hareketinin önderi Lajos Kossuth ve bera­berindeki 56 mülteci, 1850-1851 yıllarında Kütah­ya’da konuk edilmiştir. Lajos Kossuth’un Kütahya’da kaldığı ev 1982 yılında müze haline getirilmiştir. 1867′de Hüdavendigar Vilayetine bağlı bir san­cak merkezi olan Kütahya, 8 Ekim 1923′te vilayet ol­muştur.

30 Ağustos günü Başkomutan Mustafa Kemal’in Zafertepe’den bizzat yönettiği meydan muharebesin­de Allıören, Keçiler, Kızıltaş Deresi yolunun iki yanın­da Yunan birlikleri tamamen sarılmış ve imha edilmiş­lerdir. Kızıltaş Deresi bölgesinde açık kalan alandan bazı Yunan birlikleri ve General Trikopis, General Diyenis ve birçok Yunan komutanı kaçmışlardır.